W procesie przyswajania języka zwracano dawniej uwagę najpierw na naukę słuchania i rozumienia, a dopiero potem mówienia. Obecnie głównym celem kształcenia językowego jest rozwijanie interakcji społecznych i kształtowanie szeroko pojętych kontaktów. Mocno dziś akcentowane podejście komunikacyjne ma na celu rozwijanie kompetencji porozumiewania się adekwatnie do kontekstu sytuacyjnego.
Sukces nauki języka obcego zależy od wielu czynników, w dużej mierze także psycholingwistycznych. Te z kolei zależą od motywacji, zdolności, osobowości, wieku, stylu uczenia się itp. Niektóre z tych czynników mogą znacznie utrudniać interakcje w grupie i w środowisku, i w konsekwencji zakłócić proces komunikacji językowej. Dopiero w ostatnich dziesięcioleciach psychologowie zaczęli podkreślać znaczenie czynników psychologicznych w całości procesu nauczania i uczenia się języka. Przeprowadzono wiele badań mających na celu wyłonienie barier psychologicznych utrudniających podejmowanie interakcji w języku obcym. Analiza wyników badań potwierdza istnienie takich sytuacji osobowościowym i charakterologicznych, które rzeczywiście mogą zakłócić wymianę informacji językowej.
Bariery psychologiczne w nauce języków obcych
