U ich podstaw leży prosta, psychologiczna i dydaktyczna zasada: treści, metody i sposoby ich realizacji muszą być ściśle powiązane z wiekiem uczestników. Jest to ogromna trudność dla wychowawcy, gdyż nierzadko w świetlicy przebywają jednocześnie dzieci w wieku kilku i kilkunastu lat. Psychologia rozwojowa dostarcza precyzyjnej edukacji na temat wymagań człowieka w różnorakich okresach życia. Uczestniczące w zajęciach dzieci zaspokajają własne potrzeby aktywności ruchowej, zabawy, zdobywania wiedzy, wsparcia ze strony dorosłych, wspólnej aktywności, twórczości, wyrażania siebie, aprobaty społecznej, autonomii i niezależności, przynależności do grupy, aktywności społecznej.
Realizacja celów rozwojowych musi przebić się poprzez emocjonalne blokady, kryzys autorytetów, obniżenie motywacji do podejmowania wysiłku i wplatać w tematykę zajęć zagadnienia związane z rodziną, nierzadko wolnym, związkami uczuciowymi, aspiracjami i dążeniami. Konieczne zatem staje się dobre rozpoznanie wymagań indywidualnych, sytuacji rodzinnej, społecznej i wychowawczej poszczególnych uczestników zajęć, aby skuteczniej realizować podane powyżej cele.
Cele rozwojowe
