Najwcześniej rozpoczęła pracę anglistyka na Uniwersytecie Jagiellońskim. Liczba kandydatów przekroczyła wówczas kilkunastokrotnie stan studentów przedwojennego Studium Filologii Angielskiej. Ogromną rzeszę przyszłych filologów uczyli wykładowcy nieetatowi, luźno związani z anglistyką. W prowadzeniu zajęć pomagali im wolontariusze. W 1945 r. otwarto też anglistykę warszawską. Również w tym ośrodku gwałtownie rosła liczba studentów. Katedrę Anglistyki znacząco wspomagał British Council niedostępnymi na polskim rynku książkami. Zatrudniano też wykładowców z tego instytutu. Następnie uruchomiono Katedrę Anglistyki w Poznaniu. Tutaj również notowano ogromne zainteresowanie nauką angielskiego. Jesienią tego samego roku powstała anglistyka na Uniwersytecie Łódzkim. W początkowym okresie działalności dysponowała ona bardzo skromną bazą lokalową oraz niewielką biblioteką. Jesienią otwarto także anglistykę wrocławską i toruńską. Obydwa kierunki zostały zlikwidowane w 1952 r. W 1946 r. otwarto filologię angielską w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim
