Po wojnie w polskich szkołach nauczano obowiązkowo języka rosyjskiego. Programy kształcenia oraz teksty w podręcznikach językowych zostały wówczas podporządkowane ideologii socjalistycznej. W liceach i niektórych szkołach zawodowych młodzież mogła dodatkowo uczyć się języka angielskiego, francuskiego lub niemieckiego, a w klasach licealnych o profilu humanistycznym także łaciny.
Również na uczelniach wyższych w ramach lektoratów nauczano języka rosyjskiego. Studenci mogli także uczestniczyć w zajęciach z innych języków obcych. Początkowo były to języki: angielski, niemiecki i francuski, później także włoski, hiszpański, ukraiński, serbskochorwacki, rumuński, słowacki, łużycki oraz łacina. Zajęcia językowe prowadzono na trzech poziomach: początkującym, średnim i zaawansowanym. Dla studentów obcokrajowców zorganizowano obowiązkowy lektorat języka polskiego. Monopol na naukę języka rosyjskiego zniesiono dopiero w roku 1990 na gruncie ówczesnych przemian społeczno-politycznych w Polsce i Europie.
Nauczanie języków obcych w ramach publicznego systemu edukacji
