Badania nad językiem prowadzone są przez naukowców z wielu przeróżnych dziedzin nauki. Pod wpływem prowadzonych badań pojawił się nawet zupełnie nowy nurt w humanistyce o nazwie strukturalizm. Jego początek datuje się na rok 1916 kiedy to pojawiła się książka „Kurs językoznawstwa ogólnego“ de Saussure’a. Pojawienie się nowego nurtu w nauce humanistycznych w postaci właśnie strukturalizmu oddziaływało na wiele innych dziedzin nauki między innymi na językoznawstwo czy antropologię. Wracając jednak do publikacji, która dała początek strukturalizmu to celem jej wydania było badanie przyczyn powstawania pewnych sił w językach europejskich. To właśnie dzięki tej publikacji dzisiaj można studiować na uniwersytetach językoznawstwo czy filologie. Wracając jednak do twórcy strukturalizmu to chciał on dowieść co takiego determinuje język. Dlaczego w danych sytuacjach sięgamy po pewne sprawdzone zwroty i sformułowania. Człowiek rodzi się w danym społeczeństwie i od dziecka przyswaja dany język. Naukowiec upatrywał w języku oddziałujące na siebie siły, które determinowały ludzkie zachowania. Rzeczywistość składa się z zastanych już struktur. Językoznawstwo ma zaś badać te struktury na poziomie podstawowym i w nich odszukiwać się sensu. Pomimo wielu zmian językowych (język jest przecież organizmem żywym) język danego narodu stanowi stały punkt zaczepiania czy też odniesienia. Za pomocą strukturalizmu starano też bada się język poetycki. Nie doszukuje się jednak w nim zawiłych metafor, tylko to w jaki sposób poezja osadzona jest w języki. Badacze zajmujące się strukturalizmem języka mnóstwo czasu i badań poświęcili również historii literatury. Więcej informacji o strukturalizmie można znaleźć oczywiście w książkach poświęconych tej tematyce. Strukturalizm opiera się więc na badaniu struktur językowych, genezę ich powstawania i znaczenia a sam język jest zespołem znaków.
