W oparciu o teorię aktów mowy Austina formułujący zapytanie w języku angielskim powinien wyjść od sprecyzowania intencji wypowiedzi. W tym celu musi określić cel i jasno go zdefiniować. Efekt tego etapu uzależniony jest od znajomości angielskich czasowników performatywnych. Należy zatem wybrać ten czasownik, który pozwoli na wypowiedzenie i zrealizowanie zamiaru. Kiedy poradzimy sobie ze znalezieniem odpowiedniego czasownika, podstawiamy go do wzoru: Ja + czasownik performatywny + tobie/wam + właściwa treść zdania. Znawcy tematu twierdzą, że za pomocą takiego wzoru można sformułować wiele angielskich zdań o różnej długości, różnej treści i różnym stopniu trudności. Wzór można rozbudować o operatora danego czasu lub o formę zaprzeczenia. Na podst.: M. Wysocka, Śladami Austina – o wykorzystaniu teorii aktów mowy w nauce języka angielskiego.
Nauczanie Austina
