piątek, 29 marca, 2024
Strona głównaNaukaStyle uczenia się języków a rzeczywistość szkolna

Style uczenia się języków a rzeczywistość szkolna

Badania dowodzą, że proces przyswajania języka obcego przez dzieci z reguły przynosi dobre wyniki. Dzieci z łatwością przyjmują zwroty poznane na zajęciach i używają ich w sposób naturalny. Jednakże najlepsze wyniki w nauce języka obcego osiąga młodzież. Uczenie się języka przez młodzież jest procesem intelektualnym oraz analitycznym, podczas gdy dzieci posługują się językiem obcym naturalnie i spontanicznie. Metodyka nauczania języków obcych wypracowała wiele konwencjonalnych i niekonwencjonalnych metod mających na celu maksymalne przyswojenie wiedzy zdobytej na lekcjach i na zajęciach nieobowiązkowych. Najnowsze metody i techniki skupiają się głównie na osobie ucznia – jego zdolnościach, motywacji, potrzebach, stylach uczenia się itp.
Termin styl uczenia się został po raz pierwszy zastosowany w 1954 r. dla określenia dynamiki procesów uczenia się w grupie. Zdaniem teoretyków, indywidualny styl uczenia się jest zdeterminowany przez uwarunkowania fizjologiczne oraz kontekst, w którym odbywa się nauka, i to zarówno w wymiarze mikro (środowisko klasowe, charakter lekcji, osoba nauczyciela itp.), jak i w skali makro, czyli w szeroko pojętym kontekście kulturowym. Indywidualny styl uczenia się języka to zjawisko wielowymiarowe.

Poprzedni artykuł
Następny artykuł

Co się czyta