Wielu z nas, gdy zakończy się ich edukacja w szkole średniej, wybiera się na studia. Kiedy już dostają się na wymarzony kierunek, nagle okazuje się, że zajęcia przeprowadzane na uczelniach wyższych znacznie różnią się od tych, które odbywały się w liceum. Ze zdumieniem odkrywają, że nauczyciele akademiccy posługują się specjalistycznym językiem i nawet nie zamierzają tłumaczyć, co znaczą poszczególne słowa. Zmusza ich to do podjęcia działań, które mają na celu wdrążenie się w nową rzeczywistość. Odwiedzają biblioteki, czytają naukowe publikacje i w oparciu o słownik wyrazów obcych powoli dochodzą to tego, o czym w ogóle mówił profesor na poprzednich zajęciach. Wzrasta ich wiedza na temat własnego kierunku studiów i poznają tym samym prawdziwe znaczenie słowa studiowanie. Wszyscy jednak wiemy, że nie zawsze tak to wygląda. Wiele z osób podejmujących trud walki o tytuł magistra nie podchodzi do tego w taki sposób. Znamienita grupa studentów próbuje przemknąć przez 5 lat magisterki niepostrzeżenie, po jak najmniejszej linii oporu, żerując na pracy innych lub po prostu wybiórczo wybierając przyswajane informacje. Generują tym samym pokolenie młodych ludzi, którzy mimo wyższego wykształcenia nie są specjalistami w swojej branży, a jedynie posiadaczami dyplomu. Ten trend potęguje fakt, iż uczelnie dostają pieniądze za każdego ucznia, który utrzymuje ważność legitymacji. Borykające się z problemami finansowymi uniwersytety przymykają oko na bylejakość przygotowania młodych ludzi do podjęcia pracy zawodowej. Najgorzej jest na prywatnych uczelniach wyższych, którym w znamienitej większości zależy tylko na przelewach, więc przepchnąć na kolejny semestr potrafią nawet osoby, które dwa razy pojawiły się na zajęciach. Czy tak to będzie wyglądało już zawsze? Miejmy nadzieję, że nie, a studiowanie na powrót odzyska swój prestiż.
