Metoda reagowania całym ciałem ( TPR ) powstała w latach 70tych w USA. Jej twórcą był James Asher, który założył, że najlepszy sposób zapamiętywania to milczące przysłuchiwanie się i ruch fizyczny. Mówiąc prościej, uczący się reagują na polecenia w języku obcym demonstrowane przez nauczyciela po to, by wszystko odbywało się za poradą jak najmniejszej ilości wypowiadanych słów, a uczący kojarzyli słowo z ruchem, reagując pełnym ciałem. Chodziło bowiem o zaktywizowanie całego mózgu: lewej półkuli, odpowiedzialnej za język i prawej, odpowiedzialnej za ruch fizyczny. Asher oparł się na modelu interakcji: matka-dziecko, gdzie poznawanie języka ojczystego oznacza rozumienie i wykonywanie szeregu poleceń zanim dziecko zacznie mówić. Mówimy tu o okresie inkubacji: uczący się zaczyna mówić, kiedy jest na to gotowy/tak jak dziecko/.
Metoda ta chętnie stosowana aktualnie szczególnie w nauczania poleceń, trybu rozkazującego/gramatyki i słownictwa w tym zakresie/, znajduje swoje miejsce w nauczaniu na niższych poziomach języka, ale także w nauczaniu najmłodszych, dzieci, które posiadają olbrzymią potrzebę, ruchliwości; ich motoryczność pozwala na nieuświadomione uczenie się wielu poleceń nauczyciela. TPR sprzyja uczeniu się/ nauczaniu bezstresowemu, umożliwia na relaks w czasie lekcji, pokonuje zahamowania i strach przed mówieniem, a także na 100% uatrakcyjnia proces nauczania.
Metoda reagowania całym ciałem
