W dzisiejszym świecie zarówno młodym, jak i starszym coraz trudniej odnaleźć się na skomplikowanym rynku pracy. Często pojawia się niepewność co do obranej ścieżki kariery. Wydaje się, że problemy zaczynają się już na etapie edukacji. Młodzi ludzie coraz częściej zmuszani są wybierać kierunek kształcenia w momencie, gdy ich wiedza o tym, czym ewentualnie chcieliby się zająć, jest raczej znikoma. Często wybory te określają, jak przebiegać będzie dalsza kariera młodego człowieka.
Wydaje się, że edukacja w szkole powinna spełniać tu kluczową rolę. Młody człowiek powinien być stawiany przed wyborem świadomy faktycznych możliwości, jakie za tym wyborem stoją. Często kierujemy się opiniami i stereotypami, np.: „humanistyczne kierunki studiów nie dają żadnej pracy”, „skończenie prawa gwarantuje świetne zarobki”, „każdy potrzebuje informatyków i inżynierów”. Skutkuje to nie tylko wyborami wbrew sobie i własnym umiejętnościom, ale także przekłamywaniem tego, jakie specjalizacje rzeczywiście są potrzebne, bowiem popyt na rynku pracy bywa nieprzewidywalny i kapryśny. Na jakiej podstawie dokonywać więc właściwych wyborów?
Po pierwsze, należy sobie odpowiedzieć na pytanie: „co ja właściwie chcę robić?”, a potem zastanowić się nad kompetencjami, które będą nam w przyszłości potrzebne. Wydaje się, że jednym z często popełnianych błędów jest niedobieranie potencjalnego zawodu do tych umiejętności, które rzeczywiście mamy i lubimy rozwijać. Nawet najlepsza szkoła nie zrobi z urodzonego artysty prawnika, a wybitny matematyk niekoniecznie zostanie wybitnym medykiem. Zanim więc zdecydujemy się na określony kierunek rozwoju, warto rozważyć wszystkie nasze mocne i słabe strony. I pamiętać, że rozwój umiejętności powinien przebiegać przez całą naszą karierę.
