Ankieta skierowana do uczniów składała się z trzynastu pytań, z których pytanie pierwsze dotyczyło takich danych jak: płeć, miejsce urodzenia, pochodzenie rodziny i oceny ucznia z języka polskiego zarówno tej wystawionej na półrocze, jak również tej z zeszłego roku. Pytania drugie i jedenaste odnosiły się do „małej ojczyzny”, miały na celu zbadać,
co młodzież rozumie pod tym pojęciem i jakie jest jej przywiązanie do swojego regionu. Natomiast pytania: trzecie, czwarte, szóste, siódme, ósme, dziewiąte i dwunaste, głównie sprawdzały wiedzę uczniów na temat regionu, jego historii, kultury, atrakcji, języka, legend i ludzi z nim związanych. Zadając uczniom pytanie piąte, chciałam
zaś dowiedzieć się, skąd lub od kogo w większości przypadków czerpią oni swoją wiedzę o regionie i jaką rolę w przekazywaniu owej edukacji pełni szkoła. Pytanie szóste miało jednakże na celu sprawdzić, czy gimnazjaliści nadal mogą spotkać się z żywą gwarą, a w zestawieniu
z pytaniem siódmym, w którym prosiłam, aby badani wyjaśnili specyficzne dla regionu wyrazy, chciałam zbadać ich świadomość językową. Obecnie zdaje mi się, że powinnam była zadać jeszcze jedno dodatkowe pytanie badające, czy używają oni tych słów na co dzień.
W ten metodę miałabym więcej informacji i moja wiedza na zagadnienie świadomości językowej uczniów byłaby pełniejsza. Pytania dziesiąte i trzynaste dotyczyły już bezpośrednio lekcji języka polskiego. Dzięki udzielonym odpowiedziom na pierwsze z nich pragnęłam się dowiedzieć, czy ogólnie rzecz ujmując w szkole na języku polskim odbywają się lekcje o tematyce regionalnej i czy uczniowie pamiętają takie lekcje, oraz jak wiele z nich wynoszą. Chciałam też zorientować się, które z takich lekcji młodzież wspomina najlepiej. Natomiast dzięki odpowiedziom na pytanie trzynaste miałam nadzieję uzyskać nowe, świeższe pomysły na realizację ścieżki regionalnej na języku polskim.